Kenmerkend voor deze vorm van psychotherapie is dat gezinsleden samen in therapie zijn. Hiervoor wordt gekozen als het gezin dreigt ontwricht te raken door onderlinge spanningen of door de problemen van een gezinslid. De oorzaak van de problemen hoeft niet per definitie te liggen binnen het gezin, maar meestal wordt voor deze vorm van psychotherapie gekozen wanneer de problemen wel tot uiting komen binnen de gezissituatie.
Tijdens de gesprekken worden de problemen besproken en de psychotherapeut zoekt samen met de gezinsleden naar andere manieren om met de ervaren moeilijkheden om te gaan. In de therapie kunnen de gezinsleden zich bewust worden van de onderlinge reacties op elkaar en begrijpen welke invloed zij op anderen hebben. Vaak wordt er huiswerk afgesproken, bv. om uit te proberen hoe het bevalt om zaken anders te doen dan voorheen. In de sessie daarna wordt dan teruggekomen op de ervaringen met het huiswerk. Zo wordt steeds verder gewerkt in de richting van de vooraf geformuleerde doelstellingen. Uiteraard is de belangrijkste doelstelling het doen verminderen of verdwijnen van de klachten of problemen. Dit wordt bereikt doordat mensen zich anders gaan gedragen ten opzichte van elkaar, anders met elkaar omgaan, anders op elkaar reageren en/of doordat men een andere visie krijgt op de problemen, op zichzelf en op de relaties met anderen.
Soms kunnen in de therapie bepaalde problemen direct worden opgelost. In andere situaties krijgen mensen handvaten waardoor zij beter in staat zijn om zelf oplossingen te vinden.
De duur van de therapie kan sterk verschillend zijn en hangt samen met de aard van de problemen, de oorzaken, de duur van de moeilijkheden,… Soms hebben gezinnen genoeg aan een paar gesprekken, soms is er nood aan langere begeleiding. De therapeut zal hierover steeds samen met de betrokkenen overleggen.
